Badanie mykologiczne to laboratoryjna procedura diagnostyczna pozwalająca na wskazanie grzybów chrobotwórcych jako przyczyny zmian chorobowych. Wykonywane jest w różnego rodzaju materiale pobranym od pacjenta. Grzyby chorobotwórcze są drobnoustrojami eukariotycznymi, występującymi w formie jednokomórkowców (drożdżaki) lub rozgałęzionych nitkowatych tworów (grzyby pleśniowe). Ocenia się, że patogenami ludzi i zwierząt jest jedynie 20 do 25 gatunków, co nie zmienia faktu, że grzybice należą do chorób wszechobecnych, pretendujących do miana chorób cywilizacyjnych.

Badanie w kierunku łuszczycy to badanie genetyczne, przeprowadzane za pomocą wymazu z wewnętrznej strony policzka. W trakcie wymazu pobierane są komórki nabłonkowe, które przekazywane są do laboratorium genetycznego. Tam z materiału izoluje się DNA pacjenta, które wykorzystuje się do wykonania łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) i umożliwia wykrycie obecności lub braku mutacji związanych z konkretnymi chorobami o podłożu genetycznym, w tym przypadku łuszczycy.

U ponad 80% chorujących na łuszczycę przed 50 rokiem życia, badanie wykrywa obecność antygenu HLA-Cw6, który jest tzw. markerem dla tej jednostki chorobowej. U osób dorosłych powyżej 50. roku życia częściej notuje się obecność antygenów HLA-B44 i HLA-Cw4.

Nużyca jest przewlekłą chorobą pasożytniczą, wywołaną przez Nużeńca. Do zarażenia dochodzi drogą kontaktową  oraz prawdopodobnie za pośrednictwem kurzu, w którym mogą znajdować się jaja pasożyta. Wyróżniamy dwa gatunki bytujące na człowieku: nużeniec ludzki (Demodex folliculorum) oraz nużeniec krótki (Demodex brevis).

Najliczniej pasożyty umiejscawiają się w okolicy nosa, dookoła oczu, na czole, brodzie oraz w bruździe nosowo-wargowej. Mogą również pasożytować na innych partiach ciała, m.in. na dłoniach, stopach lub sutkach. Masywne zarażenia sprzyjają też rozwojowi łojotokowego zapalenia skóry i trądziku różowatego, które jednakże mogą mieć inne przyczyny. Zapalenie brzegów powiek, wywołane przez nużeńce, charakteryzuje się różnym stopniem nasilenia objawów – głównie zaczerwienieniem  brzegów  powiek i ich obrzękiem oraz przewlekłym przebiegiem z okresami zaostrzeń.

Często pacjenci skarżą się na łzawienie, pieczenie, uczucie ciała obcego, swędzenie, zaczerwienienie oczu i widzenie za mgłą. U chorych na demodekozę oczną zwiększone jest ryzyko zakażeń bakteryjnych, które prowadzą  do nawracających jęczmieni i gradówek. Wystąpienie demodekozy zazwyczaj jest związane ze stanem układu  odpornościowego. W przypadku obniżenia odporności dochodzi do zaostrzenia choroby.